Borderline Gedicht

 

Ook deze had ik zelf niet beter kunnen verwoorden/uitleggen.

How do you do ?

Ik wil schreeuwend uitleggen hoe ik me nu voel
Ik weet het zelf niet eens precies
Hoe kan ik iemand dan uitleggen wat ik bedoel

Kijk, dat er iets mis is met mij dat wist ik allang
Maar dat mijn problemen een naam hebben gekregen
Dat maakt mij bang

Ik ben gek en jij bent normaal
Ik heb een persoonlijkheidsstoornis
Dat is iets waar ik ontzettend van baal

Borderline is de naam
Maar ik ben er inmiddels achter
Daardoor zijn mijn problemen niet weggegaan

De strijd begint nu pas goed
De problemen waren er al
De rotzooi staat nu alleen duidelijk op papier in een boek

Ja, ik heb een boek van een held gekregen
Mijn wereld stond even stil
Hufter, alsof het voor mij is geschreven

Maar oké, het is op dit moment nu eenmaal een feit
Mijn leven word gekenmerkt door
Emotionele instabiliteit

Mijn verdriet en pijn
Is tien keer heftiger als dat bij een ander zal zijn
Gedachten in zwart of wit
Niets wat daar tussenin zit

Iemand word door mij geïdealiseerd
En mijn leven is op degene gebaseerd
Of iemand wordt de grond ingetrapt

En ben dan totaal op die persoon afgeknapt
Helemaal of helemaal niet
Mijn grenzen zijn een vergiet

Perfect en volgens plan moet alles gaan
Zo niet, dan komt de stress eraan

Het hopeloze, hulpeloze gevoel
Het moeten, het voor mij onbereikbaarste doel

Wisselingen van stemming
Op woede, verdriet is geen remming

Depressieve periodes horen daar ook bij
Maar daarna ben ik toch echt weer vrolijk, druk en blij

Ik ben vaak zo onrustig dat is niet goed
Ik moet weg, ik moet, ik moet, ik moet

Ontspanning dat ga ik leren
Ik kan toch niet alles en iedereen controleren

Ik heb mijn eigen wereld gecreëerd
Ben vaak in mezelf gekeerd

Ik wantrouw bijna iedereen
En wat iemand onuitgesproken denkt weet ik meteen

Waar ben ik goed voor, ik ben niets
Negatief, zonder een positiefs iets

Het leven valt niet mee, het is hard
Soms geen lichtpuntje meer zien, alleen zwart

De chaos in mijn hoofd, de wil kwijt raken
Soms de drang om mijn leven te staken

Maar ik weet, ik krijg dan spijt
Hier leven mensen die wil ik echt niet kwijt

Vijf, zes, zeven die heb ik nooit echt gezien
Het is meestal één, twee of acht, negen, tien

Impulsief gedrag
Met een traan of een lach

Agressie zit onder mijn huid te broeden
Bam, en ik heb een uitbarsting van woede

Doe en zeg dingen die ik achteraf niet meen
Spijt ? Ja zeker, gelijk meteen

Maar dat is dus te laat
Wat kapot is kan niet worden gemaakt

Hier wil ik aan werken
Ik wil geen woede uitbarsting meer merken

Bang om alles kwijt te raken
Bang dat iedereen mij in de steek gaat laten

Nu nog wil ik dit, straks wil ik dat Anderen worden die wispelturigheid toch ook zat

Laat me met rust
Kom dicht bij me
Hou me vast
Nee, laat me gaan
Ik ren weg
En kruip naar hem toe
Ik vlieg en ik val
Ik duik in de diepte
Ik wil niet meer duiken
Maar elke keer doe ik het toch

I hate you, don’t leave me

Hij verwerpt mij angsten met een lach
Zou willen dat ik hem nu hier live voor me zag

Gewoon even kijken en voelen of alles nog oké is
Ik verlies mezelf te vaak in onzekerheid en gegis

Ik voel me alsof in mijn eentje door de wereld ga
Alsof ik niet besta
In mijn ogen doe ik nooit iets goed
Daardoor verlies ik mijn laatste beetje moed

En al gebeurd er zoveel positiefs
Als het te lang duurt ben ik bang dat ik het verlies

Ik ben soms bang om alleen te zijn
Heel vaak voel ik me eenzaam en dat is niet fijn
Ook als ik onder de mensen ben, heb ik dat
Ik wil me niet meer eenzaam voelen, ik ben het zat
Zat om zo mijn best te doen om alles volgens plan te laten verlopen
En steeds weer tegen dezelfde harde muur aan te lopen
Zat om altijd maar weer alert te zijn en op mijn hoede
En om maar niet te hoeven nadenken, doe ik veel te veel van het goede

Een spiegel nu aan mezelf voorgehouden
Dwingen te denken, te voelen, te zijn
Ik wil het niet laten merken

Maar godverdomme…dit doet pijn

Want ik heb vrienden die om me geven zoals ik ben
En die denken, ik ben blij dat ik haar ken
Nu moet ik alleen nog leren om mezelf te aanvaarden
En mezelf te zien zoals ik ben en werken aan mijn eigenwaarde

Leren van mezelf te houden
Leren in mezelf te vertrouwen

Mijn gevoel voor eigenwaarde wil ik terug
Die ik verloor daar stervend op mijn rug

Los komen van mijn eigen negativiteit
En van dat sterke gevoel van minderwaardigheid

Leren omgaan met mezelf en de mensen van nu
En wat ze dan ook zeggen, ik zeg gewoon, lekker puh !!!

Ik wil geen slachtoffer meer zijn
Dat maakt me als mens namelijk zo klein

Een borderline stoornis vervult nu mijn leven
Maar ik ga de strijd aan
Tegen de symptomen die daaraan kleven

Ik heb het, maar ik ben het niet
Want ook al ben ik soms onbegrijpbaar
En zijn mijn gedachten nu nog super irrationeel en raar

Zoals ik, is er niet één
Ik ben en blijf nog steeds “Brigitte”, echt waar

Origineel: 21-07-2001 http://www.home.zonnet.nl/jelnet/Gedichten.htm

Borderline Gedicht

 

Ik had het zelf niet beter kunnen verwoorden en uitleggen

Hoi Borderline,

Laat me met rust
Verdomme, sodemieter op !!!

BORDERLINE

Ik wil van je af
Verpester van mij leven
Jij bent zo laf

Jouw motto is, ik ga lekker haar leven vergallen
Jij zit verdomme in heel mijn denken
In mijn toch al propvolle chaotische kop
Kom jij met die idiote gedachtes
Dat sloopt mij, jij maakt mij kapot !!!

Weet je Borderline, die lijken soms zo echt
Op dat moment voor mij dé realiteit
Zodat mijn wereld compleet instort
Ik zie dan verdomme niet, oh dat is irrationaliteit

Ondertussen zit ik in de zwarte hel
Weet dan mijn god niet waarom ik nog leef
Propt er nog wat extra paranoïde gevoelens bij
Sla grenzeloos door in wat jij mij geeft

BORDERLINE

Het enige waarop ik kan vertrouwen
Verrotte kutzooi, dat ben jij !!!
Maar op jou wil ik helemaal niet bouwen
Verdomme, toch
Altijd aanwezig in dat leven van mij

Van iemand houden
Maar mezelf gedragen van niet
De hele dag lachen
Ondertussen heb ik verdriet
Vastgehouden willen worden
Maar roepen, raak me niet aan
In woede uitbarsten
En plotseling gaan slaan
Eén minuut wil ik leven
De volgende wil ik dood
Dingen doen om het wat dragelijker te maken
Uit pijn en uit nood

Ontzettend bang zijn
En in een hoekje kruipen
Of juist alle moed hebben
En het avontuur besluipen

BORDERLINE

Angst
Om alleen te zijn
Eenzaam
En onbegrepen zijn

Ga lekker iemand anders leven verpesten

BORDERLINE

Rot op, alsjeblieft !!!
En kom niet meer terug

Ik doe alles om je kwijt te raken
Ik bid terwijl ik niet eens geloof
Hoop op iets dat onmogelijk is
Honger mezelf verrot om los te komen
Om je kwijt te raken

BORDERLINE

Alles om je kwijt te raken
Ja, en dan ben ik zelf de idioot
Want juist dan heb jij je zin
Mezelf kapot maken
Zwart of wit niets ertussenin

BORDERLINE !!!

Mijn leven heb je tot een hel weten te maken
Je bent het enige dat mij echt kent
Ik zou al mijn botten willen kraken
Als ik zeker weet dat jij daarna ook weg bent

Alsjeblieft
Laat me met rust
Borderline
Verpester van mijn lust !!!

Godver, hoe durf je !!!!!!

Mede dankzij het sperma van mijn vader
Ben jij mijn hoofd ingekropen
Ja, dit is erg figuurlijk gezegd
Want verdomme, het klinkt bezopen

Dan vinden ze mij weer abnormaal
Want ik ben tenslotte de gek
Probeer ik het uit te leggen
Heb ik weer een te grote bek

En ondertussen
Ben jij het, die blijft hijgen in mijn nek !!!

Luister eens, gore borderline
Je moet opdonderen !!!
Ik wil niet dat ik zo heftig reageer
Ik denk dat iedereen op mij zit te vitten
Waardoor ik mezelf meteen verweer

Maar ze bedoelen het wel goed
Rot op met die achterdocht
Dat wil ik nu, dat moet !!!
Tja, dat is ook zo’n idioot gedoe

Alles moeT volgens plan gaan
Dat moet, dat moet, dat moet !!!
En anders, komt de wanhoop eraan

Godver, jij hebt mij nu weer te pakken !!!
Ik dwaal weer eens verschrikkelijk af
Zo gaat dat vaak, met praten, denken of doen
Recht op een doel afgaan, daarvoor ben je te laf !!!

Maargoed, hoe jij bij mij terecht bent gekomen
Kan me geen sodemieter meer schelen
Daardoor ga jij helaas niet weg
Mede dankzij mijn ‘zorgeloze jeugd’
Etter !!! En noem het geen gewoon pech !!!!

Ik ben jou zo verschrikkelijk zat

BORDERLINE

Rot op, ik haat je !!!

Soms wil ik alles opgeven

Je weet dat ik de strijd niet winnen kan !!!
Ik wil van je af al is het maar voor even
Je bent net zo ongewild als ik, sodemieter op dan !!!

Je hebt een gat gemaakt
Tussen mijn verstand en gevoel
“Ik weet het wel, maar het voelt zo anders…”
Ja, ook dat is jou doel

Of wat denk je van:
“I hate you, don’t leave me”
Verlatingsangst, afhankelijkheid
Objectconstantie wat jij af heb gepakt

De twijfel overal over door de onzekerheid
Gevoelens opzuigen van andere mensen

Weet precies hoe iemand over mij denkt
Altijd negatief en wantrouwend
Door de gedachtes die jij mij schenkt
En dan zal ik verder mijn bek maar houden
Over de grenzeloosheid die jij mij geeft
In alles loopt dat door, verdriet, woede, euforie
Maakt niet uit wat, alles word in mijn kop heftig beleeft

En soms

BORDERLINE

Vuile schijnheil…

Geef jij mij helemaal niets !!!

Leeg, eenzaam en verscheurd
Zoekend naar een doel
…die verschrikkelijke leegte
En jij weet godver wel wat ik bedoel !!!

Leegte…

Ik schrijf
Maar het blad blijft leeg
Ik sta stil
Terwijl ik toch beweeg
Ik ga dood
Terwijl het leven verder gaat
Ik hoor niets
Maar er is wel lawaai op straat
Ik kijk naar mezelf
Maar zie niemand staan
Ik voel de pijn
Langzaam uit mijn lichaam gaan
Ik voel de angst
Maar kan er niet over praten
Er zijn veel mensen
Toch voel ik mij alleen gelaten
Ik kan lachen
Zingen, blij zijn
Maar mijn echte ik
Kan toch niet vrij zijn
Ik voel even
Niet meer hoe het is
Omdat ik dan het warme gevoel
Van leven mis

Ik voel me dan zo down
Het leven om me heen lijkt dan op een circus
En ik ben de clown

Jij moet met je rotzooi Opdonderen !!!

BORDERLINE

G-A W-E-G

Laat me met rust
Verpester
Van mijn lust !!!

Ja, daar heb je gelijk in
Jij geeft mij ook heerlijke momenten
Leven in het felle wit
Dan voel ik me fantastisch geweldig
Heb dan geen problemen waar ik mee zit
Ik kan de hele wereld aan !!!
Praat als juffrouw Mier
Lekker vrolijk druk
Beleef dan echt aan alles plezier

Ik ren naar de top
En jij bent het weer
Die mij laat vallen !!!
In het zwarte gat zonder bodem
Waar de tranen eruit knallen

JA, hersenschurft !!!!!!

Dan voel ik me als Remie
Die naar zijn moeder zoekt
Of het kleine zigeunermeisje
Huilend op een steen
Verzuipen in zelfmedelijden
Ik voel me dan zo verdomd alleen !!!

Het enige waar ik dan aan denk
Is rust, geen gezeik, geen gemaal
Rust, echte rust, even niks
Daar ben ik regelmatig naar opzoek

Verdomme, waar ik ook heen ga

Jij schijnheil, komt altijd op bezoek
Bedankt voor de bloemen Borderline
Nee kuttenkop, ik weet
Die heb ik niet van je gehad
Ik koop wel een bosje voor jou
Kan ik erop stampen op je graf !!!

Ik zou nu de hele wereld willen zoenen
Nadat ik iedereen op z’n bek heb geslagen
Ja, en die opgefokte woede
Die er inderdaad nu even is
Betekent
dat ik straks ga janken
Als ik me niet vergis

Verdomme
Waarom heb je mij uitgekozen ???
Vieze verrotte borderline !!!
Donder toch op !!!!!!
Jij hoort niet bij mij !!!!!!

BORDERLINE

Niet alleen voor mezelf
Maar ook de mensen om me heen
Jij bent een blok aan het been !!!

Er is soms niet veel nodig
Om de emmer over te laten lopen
Een ‘foute’ opmerking, een ‘verkeerde’ blik
Of gewoon het vallen van een spelt op de grond

Op dat moment knalt de emmer uit elkaar
Agressief, en er komt dan van alles uit mijn mond
Zeg dingen waar ik later spijt van heb
Maar ik kan de tijd dan niet meer terugdraaien

NEE, godver als ik dat wel kon
Had ik jou kutstoornis nooit toegelaten
Ga in een andere rotte kop zitten
Verdomme, ik ga je steeds meer haten

Maar ik zal je vertellen
Verrotte borderline
Ik haat je niet 100 procent
Nee lekker ding, want ‘ze’ zeggen
Dat jij godverdomme mij bent

Trouwens, dat is ook zo’n doel van jou
Mezelf niets waard vinden
Pure haat naar mezelf
Dat lukt je soms aardig
Omdat ik jou niet onder controle heb
Word ik naar mezelf gevaarlijk

BORDERLINE

Wat denk je dan, onzichtbare stront
Dat ik blij met jou ben ofzo ????
Donderstraal toch op zeg

Ja, jij bent een gulle gever
En iedere keer als ik denk
Yes, ik heb mezelf gevonden !!!
Na zo vaak verliezen
Eindelijk een keer winnen !!!
Maar dan, voordat ik het weet
Kan ik godver weer opnieuw beginnen
En om mezelf dan weer te vinden

Moet ik zoeken naar de ladder
Maar soms ben ik te moe om te zoeken
Heb ik geen zin om te zoeken

Dat word nu steeds moeilijker
waarom zou ik in godsnaam zoeken ???
De hel waar ik dan in leef
Blijft toch terug komen
Borderline, dank u beleeft !!!!!!

Sodemieter op !!!

Verdwijn uit mijn leven
Ik wil en blij gevoel vanbinnen
En niet voor even…

BORDERLINE

JIJ bent de verpester
Van mijn zijn !!!

By the way…

Ik wil je even hartelijk bedanken
Dat ik mede dankzij jou
Geen moeder zal worden
Omdat ik jou niet vertrouw
Weet jij verdomme wel wat jij aanricht !!!

Ja, ik heb er zelf voor gekozen
Geen kinderen te ‘krijgen’
Ik weet, ooit zal jij een beetje afnemen

Maar ik weet ook godver, voorlopig zal jij blijven
Een kind opvoeden
In een stabiele omgeving
Die veilig en verantwoordelijk is
Liefde zou ik dat kind wel geven
Maar ook grenzeloze woede en haat
Ik wil geen verpester zijn van een kinderleven !!!!!
…zo onvoorspelbaar als ik ben

“ Het is een verstandige en volwassen beslissing”
Dat besef ik, maar het doet soms erg veel pijn
Het komt er op neer
Ik zal geen goede moeder zijn

Mijn eigen beslissing dus geen verdriet punt
“Iedere beslissing heeft voor-en nadelen”
Tja, moeilijk door het zwart-wit leven die jij mij gunt

Jij bent er altijd
Om mijn leven te overheersen

Veroorzaker van mijn pijn
Bepaler
Van mijn leven
Vol met schijn
Vertrouwde
Verpester

BORDERLINE

Vraag me echt af
Wat ik verkeerd heb gedaan
God, wat haat ik je
En jou ook borderline !!!

vaak begrijp ik mezelf niet
De verwarring maakt me leeg
Frustratie is wat ik zo vaak voel
Ik wou echt dat ik mezelf terug kreeg

Wie en wat ben ik ???
Hoezo en waarom ???
Ben ik echt zo achterlijk
Abnormaal of dom ???
Ben ik wel ik ???
Of toch soms een ander ???
Want iedereen wil maar
Dat ik verander

Ja, lompe kronkel !!!
En dan zeggen ‘ze’ tegen mij

Dat ik jou moet accepteren
Oprotten, dat moet jij !!!

Ik wil verdomme LEVEN

En niet mijn hele leven leren
Om met jou te leren leven
Zodat ik normaal kan leven !!!

Jouw accepteren ???

Ik wil van je af !!!!!!

BORDERLINE

Eindeloze slopende klote straf
Als je maar weet
Het is en blijft mijn leven
En niet die van jou !!!
Wat jij ga doen, moet je zelf weten
Maar ik blijf mezelf trouw !!!

BORDERLINE

Zo gemeen en onzichtbaar als jij ben
Jij dacht zeker mijn leven te bepalen !!!
Ha, wacht maar totdat ik je nog beter ken !!!

Maar verdomme…

Jij ben ik
Ik ben jij
…de angst die blijft

Leren om borderliner te zijn
Maar hoe doe je dat ???

Ik wil het niet eens…

BORDERLINE

…Ik heb het

Origineel: 30-10-2002
http://www.home.zonnet.nl/jelnet/Gedichten.htm

Ariensfhof – Zeist: Hoofdstuk na 5.5 week (d.d. 7 oktober) afgesloten

 

Na 5 1/2 week in Zeist te hebben doorgebracht, heb ik mijn spullen gepakt om naar huis te gaan!

Waarom zul je je afvragen! Nou ik zal je dat vertellen.

Zoals jullie in mijn vorige blog konden lezen was het niet altijd even gemakkelijk. Maar het was te doen, al kreeg ik steeds meer weerstand om terug te moeten gaan.

Wat is er dan gebeurd zul je je nu afvragen! Ik zal het je proberen uit te leggen. En zoals jullie waarschijnlijk wel van mij gewend zijn: ik noem geen namen en probeer om niet te diep op dingen in te gaan! Want ik wil natuurlijk niet TRIGGEREN….

Vorige week in de nacht van woensdag op donderdag heb ik een heftige paniek/angstaanval gehad! Ik kwam ’s avonds laat op mijn kamer en na een half uur werd ik helemaal gek: wilde met mijn kop tegen de muur gaan beuken, wilde rust en was bang voor de gevolgen die daarop zouden kunnen gaan volgen.

Daarop ben ik naar beneden gegaan en ben ik op de bank voor de tv gaan liggen: alles beter dan mijn kamertje! Na enige tijd kwam er iemand bij mij kijken en na uitleg heeft die mij niet meer alleen gelaten. Toen er een peuk nodig was, meegegaan naar het rookhol. Daar even gezeten, maar daar is het koud. Ik dacht dat het wel weer zou gaan en gaf aan dat ik naar mijn kamertje zou gaan: maar daar aangekomen en in bed gestapt, ging het weer helemaal mis!

Weer terug naar het rookhol en daar een tijdje gezeten met een paar rokers! Later heeft er nog een een tijd bij mij op de kamer gezeten, in de hoop dat ik rustiger zou gaan worden en wat zou kunnen slapen (zonder te gaan doen, wat ik wilde gaan doen: want ik weet dat je daar goed van onderuit gaat – maar ik heb beloofd dat ik dat nooit meer zou gaan doen – dus dat was geen optie!). Ik werd inderdaad rustiger en dat was een goed teken! Nou, voel ik mij bij die persoon al die tijd al goed en fijn en op mijn gemak – dus dat maakte het waarschijnlijk een stuk makkelijker om tot rust te komen!

Deze lieverds hebben mij dus door de nacht heengeholpen en ook nog door de donderdag!

Donderdags tijdens groepstherapie is het ook nog ter sprake gekomen (had voor die tijd al een behandelmedewerker ingeschakeld – om aan te geven dat het niet goed ging!). Aangegeven dat ik er wel weer door heen zou komen en dat als ik merkte dat het echt niet ging of goed zou gaan, dat ik dan een behandelmedewerker of de nachtwacht zou inschakelen! Dit was voor hun een goede afspraak en ik hoefde daarom ook niet nog een afspraak met de psychiater te maken!

Ik kon in de loop van donderdagavond alweer wat lachen (wat wil je als er binnen in ene een sigaret wordt opgestoken!). En vrijdags ging het ook al wat beterder – was bijna tijd om naar huis te gaan en tot rust te komen.

Heb in het weekend toen ook veel geslapen!!

Nu kreeg ik dinsdag tijdens groepstherapie een opmerking van een groepsgenoot. Dat ik aandacht wilde en dan maar ging zeggen/schreeuwen dat ik het niet meer zag zitten, enzo! Aangegeven dat dat haar idee en ervaring is en niet de mijne en dat het dus haar probleem is!!! Nou had ik al niets met deze persoon, vanaf het begin al niet: maar ik had zo iets van – jij zit hier voor jou ding en ik voor mijn ding. Ik heb verder niets met je te doen: ik zal geen oefeningen enzo met je gaan doen, maar ik zal je verder in je waarde laten!

Nou zit het niet in mij om ook met modder te gaan smijten: tenslotte is het niet de bedoeling dat je elkaar schaadt tijdens de therapieen (of daarbuiten). Maar ik had ook genoeg kunnen zeggen over de manieren van deze persoon: dat deze persoon ook aandacht vraagt door de herbelevingen en de tijd die behandelaars dan bezig zijn om deze persoon weer terug te halen naar het hier en nu, de manier van doen/zitten tijdens therapieen. Daarnaast is deze persoon vaak/veel weg en neemt deze persoon weinig tot niet deel aan het sociale leven ’s avonds (ook vaak afwezig tijdens eten), dus wat kan zij nu van mij weten. Tijdens groeps had ik nog niet zo heel veel gedeeld!

Ik had dus makkelijk ook met modder kunnen gaan gooien en "wraak" kunnen gaan nemen: maar zoals al gezegd – zo ben ik niet!

Nou, ik kan jullie vertellen, dat ik niet veel moeite hoefte te doen om aandacht te krijgen want die kreeg ik daar genoeg! Iedereen vond mij een zonnetje, een warm en lief persoon, etc.

Maar wat nog het ergste was: wat ik mij later pas realiseerde – niemand zei wat die dinsdag tijdens groeps: groepsgenoten niet, de bijzittende psycholoog niet, de bijzittende behandelmedewerker/stagiaire niet!

Nou, dan wordt dus gewoon het gras onder je voeten niet alleen weggemaaid, maar het wordt ook nog eens met verdelger vernietigd! En iets dat kapot/vernietigd/gebroken is kan niet meer goed en volledig gemaakt worden……

Je gaat gelijk denken – en dat is natuurlijk een logische reactie – ze zijn het met haar eens…..anders zouden ze wel wat hebben gezegd! En om dan ’s avonds/de dag later te zeggen dat dat niet zo is: dat is te laat – het leed is al geschied!

Weg veiligheid, weg vertrouwen! WELKOM WANTROUWEN en ONVEILIGHEID!

Er was gewoon geen basis meer om door te gaan: het voelde niet meer goed, niet meer veilig! Dus maakte ik mijn keuze om te stoppen…..

En of het zo moest zijn: ik keek ’s avonds naar de hemel en zag tussen de vele wolken net 3 sterretje: en er viel een rust over mij heen! Alsof José zei: het is goed meissie, ik heb met je meegekeken en het is goed zo! Daarna waren de sterretjes weg…..

Ik zou in 1e instantie de week gewoon afmaken en dus pas vrijdagmiddag weggaan. Maar in de nacht van dinsdag op woensdag dacht ik: ja, dus……ik ga toch niets meer zeggen! Het voelt niet meer goed, ik voel me niet meer veilig en niet meer op mijn gemak hier! Ik heb hier niets meer te doen en ook niets meer te zoeken!

Mensen/Hulpverleners zeggen altijd: je moet in 1e instantie altijd goed voor jezelf zorgen!

Als ik zou blijven, zou ik dus niet meer goed voor mij zelf zorgen! En dat is dus niet de bedoeling!!!!

En nu ben ik dus thuis en voel ik mij weer rustig en relax! Wel ben ik teleurgesteld………in de hulpverlening! Het voelt voor mij ook niet als falen….ik heb niet gefaald: de hulpverlening (en indirect met groep) heeft gefaald!

Je wordt tijdens een therapie door een groepsgenoot tot op je enkels afgezaagd en er wordt niets gedaan/gezegd! En dan zeggen ze: dit is een veilige omgeving, waar je dingen kan proberen en oefenen! YEH RIGHT……. En dan zeggen ze nog: groepstherapie (of andere therapieen)zijn er om dingen te delen, te oefenen etc. Maar het is niet de bedoeling dat je het meubelair kapot maakt (emoties kunnen wel eens hoog oploppen en sommige willen dan nog wel eens de neiging hebben om te gaan gooien met dingen), dat je niet jezelf schaadt, maar vooral ook niet anderen schaadt!!!!!

DANK U……….!!!!!

Mensen die mij kennen, weten dat je best ver kan gaan bij mij: maar als je het verbruikt hebt, dan komt het ook niet meer goed! Kapot is kapot…….. En die mensen weten ook: een beslissing van mij is niet meer onomkeerbaar! Ik ga, dus ik ga en kom dan ook niet meer terug!

Tuurlijk zijn er mensen die ik mis/ga missen, maar het is geen reden om te blijven! Ik ga mijzelf niet schaden door daar te blijven…… omdat anderen het niet leuk vinden dat ik wegga! Tuurlijk zal het ook even wennen worden: nu ben je ’s avonds alleen en daar natuurlijk niet, zijn er altijd mensen om je heen….maar ook dat is weer geen reden om te blijven! De gezelligheid tussen de therapieen door en de avonden, hebben er wel voor gezorgd dat ik het 5 1/2 week heb volgehouden, maar ze kunnen er niet voor zorgen dat ik blijf!

Sorry mensen…….maar er zijn grenzen!

Vanaf volgende week ga ik mijn leventje – zoals ik het had voor ik naar Zeist ging – weer oppakken. Ga mijn SPW weer oppakken, mijn ECDL en ga weer lekker naar Interakt, het Activiteitencentrum.

En misschien moet ik nog maar eens heel goed over de raad van mijn vader nadenken: Stop met de wereld/maatschappij te willen snappen, ze snappen jou toch ook niet! Waarom wil je de wereld/maatschappij kennen, er zijn maar een paar mensen die jou kennen!

Ik kreeg gisteren nog een heel mooi en lief kaartje van mijn ouders met de tekst: Je bent een dochter die trots mag zijn op wie ze is!!!! En dat ik dat dan ook moet zijn (dit was er nog met pen onder geschreven)

En ik ben ook trots op mezelf: ik heb geleerd dat ik voor mij zelf moet zorgen en dat ik mijn eigen beslissingen kan en mag nemen. Dat ik mij niet moet laten leiden – overhalen – door anderen. Dat ik ben wie ik ben en daar helemaal niet beroerd in ben!!!

Ik ga een positieve dingen boekje maken (medebewoners wat een goed idee) en dat ga ik dan veelvuldig inkijken/invullen: want….ik heb heel veel positieve dingen/eigenschappen!

28 september: 4 weken Arienshof – Zeist

 

Inmiddels heb ik er dus 4 weken Zeist opzitten!!!!

PUFFFFF….valt niet mee, hoor! Soms behoorlijk zwaar en heftig! Heb wekelijks een moment van: ik pak mijn spullen, bel mijn vader dat ie me kan komen halen en niet meer terug hoeft te brengen! Maar ja, wat dan? Dan kom ik tenslotte ook niet verder…..dus dan zet ik maar weer door!

Gelukkig heb ik een leuke groep en zijn de andere bewoners ook leuk/gezellig.

Tuurlijk hebben we zo onze ‘emo’ momenten….maar dan zijn we er voor elkaar: we steunen elkaar door dik en dun…..in goede en slechte tijden! En gelukkig is het ’s avonds erg gezellig met elkaar. We gaan kaarten of een potje Mens-Erger-Je-Nieten…..ja, lachen he? We ergerer ons soms toch al, dus dat maakt dan niet meer uit!

Wat ik zoal op een dag doe daar in Zeist?

Nou, waar zal ik eens beginnen: Dramatherapie, Creatieve Therapie, Sociale Vaardigheids Training, Groeps Therapie, Sport, Week en Weekend Besprekingen, Emo Training en Hobby.

Daarnaast stel je wekelijks 1 of meerdere doelen voor ogen, waar je aan gaat werken. Dit kan buiten de therapieen zijn, maar ook tijdens bijvoorbeeld Drama of SVT.

Deze weekdoelen komen voort uit je doelenlijst. Deze doelenlijst bestaat uit 3 doelen die je zelf inbrengt……samen met 3 doelen die door de behandelaars worden opgesteld, vormen ze na accoord de behandelovereenkomst.

Zo werk ik dus momenteel aan mijn grenzen! Grenzen? Wat is dat…….heb ik die dan? Eh ja, die heb ik! Alleen durfde ik dat nooit aan te geven. Wat is bijvoorbeeld een grens? Dat ik NEE zeg, als ik dat ook daadwerkelijk bedoel en mij niet af laat leiden door ‘droopy’ ogen, etc. Dat ik mijn grens aangeef wanneer iets niet fijn, veilig of prettig voelt. Dat ik iets voor mijzelf durf te vragen (uiten van een wens/verlangen of een verzoek doen). Dit soort dingen leer/oefen ik dus tijdens Drama en SVT.

Daarnaast is er nog een hoop te leren op het gebied van mijn valkuilen! Hiervoor heb ik een vragenlijst van 205 vragen ingevuld. Deze werd gescoord en dan kun je zien hoeveel Schema’s/Patronen je (in de loop der jaren) hebt ontwikkeld!

OOOHHHH…..HELP……Dat zijn er voor mij nogal wat!

Zoals de valkuilen Sociaal Isolement, Verlatingsangst, Wantrouwen, Zelfopoffering, Meedogenloze Normen, Onderwerping, Mislukking (tot presteren), Functionele Afhankelijkheid/Onbekwaamheid, etc.

Maar goed: stapje voor stapje….. Als is dat ook weer niets voor mij, want alles moet tegelijk, goed en snel! Maar ja, dat is natuurlijk niet haalbaar……

Veel dingen weet ik in mijn hoofd wel. Toch is het wel confronterend om nu dingen zwart op wit te zien. En al helemaal als je het toc"h iets ‘normaler’ had ingeschat!

En dan loop ik dus weer eens te "stuiterballen" en heb ik oorlog in mijn hoofd. Geef ik mezelf de schuld, zeg tegen mezelf zie je wel: je kan het toch niet. Bla Bla Bla…….

Rationeel gezien weet ik wel dat het niet zo is: dat ik het wel kan, dat ik veel meer kan dan dat ik zelf denk, dat ik veel sterker ben dan ik zelf denk, dat dingen niet altijd mijn schuld zijn. Maar zodra ik begin te "stuiteren" en mijn emoties een loopje met me gaan nemen……..dan kan ik dat dus niet meer…..dat rationeel denken!

Het is dus LEVEN en OVERLEVEN daar in de Arienshof! Alhoewel, dat deed ik eigenlijk al jaren……..

Heb inmiddels zelf 2 Mandala’s gemaakt. Zal die binnenkort wel op een foto vastleggen, dan kunnen jullie ze bewonderen.

Bij Creatieve Therapie heb ik in deze 4 weken aan een collage gewerkt. Hierop moest je uitbeelden wie/wat je bent, waar je van houdt, etc. Daarnaast hebben we ook groepsopdrachten gehad.

Groeps Therapie is altijd wel pittig: zelfs al je van te voren denkt: ik zeg deze keer helemaal niets!, dan nog kan het voorkomen dat je door iets van een ander geraakt wordt…..en dus evengoed van slag bent!

In de weekenden ben ik lekker thuis, samen met mijn hondje Xiewa. Lekker relaxen en bijkomen…..en natuurlijk weer opladen voor een nieuwe week Zeist!

Voor nu is het even genoeg geweest: Tot de volgende keer!

3e Module ECDL

 

Op 6 maart van dit jaar gehaald.

 

Module 1 – Basisbegrippen van de informatietechnology

Gehaald met 83%.

Ik heb er nu dus 3 van de 7! Nog 1 module dan heb ik in ieder geval al mijn basis computerrijbewijs!

Ik ga nu beginnen met Powerpoint….ben benieuwd.